Rzeczowniki -mię / -eno

W języku czeskim istnieje grupa słów zakończonych na -eno w liczbie pojedynczej. Słowa te odpowiadają polskim słową zakończonym na -mię:

• brzemię - bremeno
• imię - jmeno
• ramię - rameno
• siemię (nasienie) - semeno
• ciemię - temeno
• wymię - vemeno

Liczba mnoga rzeczowników czeskich jest regularna - zasada jest prosta, zamień końcowe o na a (jmeno - jimena). Odpowiedniki polskie mają nieregularną liczbę mnogą (wymię - wymiona, a nie wymia). Zestawienie z czeskimi kuzynami trochę tą nieregularność wyjaśnia.

Podchwytliwe spójniki

Spójniki w zdaniach podrzędnie złożonych sprawiają mi (i prawdopodobnie innym Polakom) problemy w czeskim, bo wiele z nich brzmi podobnie u nas a znaczą co innego. Oto skompilowana przeze mnie lista podchwytliwych spójników:

• i když - chociaż (nie "i gdyż"!)
• když - kiedy (nie "gdyż"!),
• buď ... nebo ... = albo ... albo ... (znaczenie inne od polskiego "bądź")
• dokud - jak długo wciąż (nie "dokąd"!)
• než - zanim (jako polskie "niż" tylko w znaczeniu niespójnikowym)
• pokud - o ile (nie "pokąd"!)
• přesto - pomimo to (nie "przez to"!) 
• třebaže - mimo że
• avšak - ale 
• až - gdy

i niepodchwytliwych, ale nie do końca oczywistych:

• neboť - ponieważ
• ať - aby
• enem - jak tylko
• sice - w przeciwnym razie 
• zatím co - podczas gdy
• zda - czy

Pełna lista spójników tu.