Rzeczowniki -mię / -eno

W języku czeskim istnieje grupa słów zakończonych na -eno w liczbie pojedynczej. Słowa te odpowiadają polskim słową zakończonym na -mię:
  • brzemię - bremeno
  • imię - jmeno
  • ramię - rameno
  • siemię (nasienie) - semeno
  • ciemię - temeno
  • wymię - vemeno
Liczba mnoga rzeczowników czeskich jest regularna - zasada jest prosta, zamień końcowe o na a (jmeno - jimena). Odpowiedniki polskie mają nieregularną liczbę mnogą (wymię - wymiona, a nie wymia). Zestawienie z czeskimi kuzynami trochę tą nieregularność wyjaśnia.

Podchwytliwe spójniki

Spójniki w zdaniach podrzędnie złożonych sprawiają mi (i prawdopodobnie innym Polakom) problemy w czeskim, bo wiele z nich brzmi podobnie u nas a znaczą co innego. Oto skompilowana przeze mnie lista podchwytliwych spójników:
  • i když - chociaż (nie "i gdyż"!)
  • když - kiedy (nie "gdyż"!),
  • buď ... nebo ... = albo ... albo ... (znaczenie inne od polskiego "bądź")
  • dokud - jak długo wciąż (nie "dokąd"!)
  • než - zanim (jako polskie "niż" tylko w znaczeniu niespójnikowym)
  • pokud - o ile (nie "pokąd"!)
  • přesto - pomimo to (nie "przez to"!) 
  • třebaže - mimo że
  • avšak - ale 
  • - gdy
i niepodchwytliwych, ale nie do końca oczywistych:
  • neboť - ponieważ
  • - aby
  • enem - jak tylko
  • sice - w przeciwnym razie 
  • zatím co - podczas gdy
  • zda - czy

Pełna lista spójników tu.